De taxonomie van Bloom is een theoretisch kader waarbij denkvaardigheden van eenvoudig naar complex en kennisvormen van concreet naar abstract worden weergegeven. De taxonomie vormt de basis van de nieuwe eindtermen secundair onderwijs.
De werkwoorden uit de taxonomie zijn richtinggevend voor onderbouwde lesopbouw. Ook helpt deze niet-hiërarchische indeling je bij de keuze van verschillende evaluatiemethodes van de verschillende eindtermen. Ook kan de taxonomie je helpen op een adequate manier feedback te formuleren.
De eindtermen werden opgebouwd volgens de taxonomie van Bloom. Dit stelt je als leerkracht in staat duidelijke doelen met het correcte beheersingsniveau te bepalen.
Een voorbeeld.
De leerlingen gebruiken in wiskundige, natuurwetenschappelijke, technologische en STEM-contexten gepaste grootheden en eenheden in een correcte weergave. |
Feitenkennis |
---|
Symbolen van de grootheden en (SI-)eenheden voor lengte, oppervlakte, massa, inhoud of volume, tijd, spanning, krachten energie |
Procedurele kennis |
---|
Gebruik van symbolen van de grootheden en (SI-)eenheden voor lengte, oppervlakte, massa, inhoud of volume, tijd, spanning, kracht en energie |
Herleiding van courante eenheden |
Cognitieve dimensie – beheersingsniveau toepassen
De taxonomie van Bloom is toonaangevend voor de kennis rond hoe kinderen en jongeren leren. Oorspronkelijk werd de taxonomie weergegeven als een piramide, wat een zekere hiërarchie omvatte. In 2001 herwerkten Anderson en Krathwohl de taxonomie tot een niet-hiërarchisch geheel. De inzichten van de inmiddels overleden auteur bleven echter overeind.